Η έκθεση αυτή παρουσιάζεται με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την γέννησή του και περιλαμβάνει πρωτότυπο υλικό (φωτογραφίες, έγγραφα, χειρόγραφα, βραβεία κ.ά.) για τη ζωή και το περιβάλλον του Σισιλιάνου που φωτίζει πτυχές της προσωπικότητάς του και συμβάλλει στην κατανόηση του έργου του. Το υλικό είναι οργανωμένο χρονολογικά και θεματικά με αναφορές σε βιογραφικά στοιχεία, στη δραστηριότητα που ανέπτυξε ο συνθέτης στη δημόσια μουσική ζωή, στις συνεργασίες του με μουσικά ιδρύματα, στην υποδοχή της μουσικής του από την κριτική και το κοινό και, τέλος, στην αναγνώριση της σπουδαίας προσφοράς του.
Ο Γιώργος Σισιλιάνος άρχισε θεωρητικά μαθήματα μουσικής στο Ελληνικό Ωδείο και στο Ωδείο Αθηνών. Στη συνέχεια σπούδασε σύνθεση στην Ακαδημία Santa Cecilia της Ρώμης με καθηγητή τον συνθέτη Ildebrando Pizzetti, απ’ όπου πήρε πτυχίο σύνθεσης (1953). Χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το δωδεκάφθογγο σύστημα στο κονσέρτο του για ορχήστρα έργο 12 (1954), ενώ, μετά την Ιταλία, παρακολούθησε ως ακροατής μαθήματα στο Ωδείο του Παρισιού (Conservatoire) και στην Αμερική (με υποτροφία του Ιδρύματος Φουλμπράϊτ) στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, στο θερινό Φεστιβάλ του Τάνγκλγουντ και στη σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης. Ο Σισιλιάνος συνδέθηκε στην Αμερική με τον Δημήτρη Μητρόπουλο, ο οποίος παρουσίασε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση την Συμφωνία του αρ. 1, έργο 14. Συνεχίστηκε έκτοτε η ανοδική του πορεία.
Το έργο του, που αποτελείται από συνθέσεις τόσο μουσικής δωματίου (σονάτες, κουαρτέτα, κουϊντέτο κλπ) όσο και μεγάλης ορχήστρας (συμφωνίες, κονσέρτα κλπ), αναγνωρίστηκε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς. Χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Αυστρία και το Βέλγιο τον τίμησαν με σημαντικά βραβεία.
Παράλληλα με το κύριο έργο του, τη σύνθεση, ο Σισιλιάνος ασχολήθηκε με πάθος για την ανύψωση του μουσικού επιπέδου της χώρας. Ως μέλος διαφόρων θεσμών, πάλεψε υποδεικνύοντας τρόπους για την αναβάθμιση του τρόπου διδασκαλίας του μαθήματος στα ωδεία, αλλά και στα σχολεία, για τη βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας των ορχηστρών και κυρίως για τη δημιουργία Μουσικής Ακαδημίας, κάτι που δυστυχώς εξακολουθεί να αποτελεί ευσεβή πόθο.
Το Αρχείο του Γεωργίου Σισιλιάνου παραχωρήθηκε στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη το 2013.